طراحی نما به سبک ایرانی

نما و پوسته هر شهر بیانگر هویت، تاریخ و میراث آن شهر محسوب میشود. بنابراین دقت در طراحی، اجرا و هماهنگی نماهای شهری میتواند باعث ارتقاء کیفیت بصری و هویت بخشیدن به شهر شود.

سبک طراحی نمای ایرانی به فاکتورهایی مانند تناسبات و هارمونی بین المان هایی مانند سردرها ، گنبدها و ستون ها شناخته میشود .

در طراحی نما به سبک  ایرانی مسائلی مانند رعایت دقیق و کامل مسائل فنی و علمی در ساختمان ، محاسبات دقیق تناسبات و ویژگی های نما ، انتخاب بهترین پوشش و فرم برای نما ، ایوان های بزرگ با ارتفاع های بلند و ستون های عظیم و در نهایت تزیینات و دیتیل های مخصوص و ایرانی باعث شده است که سبک طراحی نمای ایرانی در دنیا شناخته شود و آثاری بی مثال در این زمینه ساخته شوند .

متریال ها و عناصر استفاده شده در نمای ایرانی

یکی از قدیمی ترین و اصلی ترین متریال ها در طراحی و اجرای نمای ایرانی آجر میباشد، از دیگر متریال هایی که کاربرد فراوانی در نمای ایرانی دارد شیشه میباشد . شیشه های ساده و شیشه های مینای قدیمی و یا همان شیشه های رنگی از جایگاه ویژه ای در طراحی نمای سنتی ایرانی برخوردار هستند .

سنگ در ساختن بناهای تاریخی و آثار باستانی هم نقش بسیار مهم و اساسی داشته است. از جمله مهمترین ابنیه تاریخی می توان کاخ های دوران هخامنشی، حجاری های دوره ساسانی را نام برد. تخت جمشید نمونه بارزی از صنعت سنگ بری دوره هخامنشی است.

چوب، یکی از بهترین و سودمندترین مواد خام در طبیعت است که در پیشرفت ساخت و ساز آدمی تاثیر بسزایی دارد. و به عنوان یکی از قدیمی‌ترین مصالح ساختمانی موجود در طبیعت شناخته شد و در طول تاریخ از آن به عنوان منبعی قابل تجدید بهره برده‌ است.

فخر و مدین

فخر و مدین، شبکه ای سفالی که بر بارو و حصار باغها و بناهای عمومی نصب می کنند، دیوار باغهای دو سوی چهارباغ اصفهان و ایوان بازارهای پیرامون نقش جهان چنین بوده است.  فخر در فارسی به معنای گل پخته است، در عربی نیز گل پخته فخوری و سازنده آن فخار نام دارد. مدین به معنای مادگی و سوراخ و فرورفتگی است. فخر و مدین به چیزی گفته می شود که با گل پخته و سفال یا کاشی یاخته شده و روزنه های کوچکی در میان آن در می آید.

شباک

شباک، نوعی شبکه سفالی یا کاشی که بر روزن ها در بنا نصب می کنند. هوای متغییر ایران، آفتاب تند و روشن، باد و باران، توفان و گردباد و عقاید خاص ملی و مذهبی ایجاب می کرد که ساختمان افزون بر در و پنجره، پرده ای برای حفاظت درون بنا داشته باشد، که با شبکه های سفالی یا کاشی به نام شباک پوشانده می شد. این شبکه ها شدت نور را گرفته و نور ضعیف تری از لابه لای آن عبور می کند. در مسجد شیخ لطف الله و مسجد حکیم در اصفهان، شباک های زیبایی از سفال لعابدار با طرح اسلیمی وجود دارد که همانند سایر جزئیات این آثار معماری، زیباست.

شناشیل

از عناصر معماری بومی سواحل خلیج فارس است که عاملی مهم در معماری اقلیمی خانه‌های بوشهر به عنوان حلقه‌ای از برونگرایی و درونگرایی محسوب می‌شود در عربی شناشیل به معنای «بالکن چوبی کرکره دار که جلو پنجره‌های طبقات فوقانی خانه‌ها قرار دارد» می‌باشد. شناشیل معمولاً چوبی کرکره‌ای یا میله‌ای مشرف بر حیاط یا کوچه است  تعبیه کرکره‌های شناشیل طوری است که نور و هوا را به داخل راهرو یا اتاق هدایت می‌کند، شیب کرکره از بالا به پایین است به‌طوری‌که از بالا، کوچه دیده می‌شود اما از پایین نمی توان بالا و داخل اتاق را دید. این جداره‌های مشبک، گذر نسیم را میسر می‌کرده‌است بدون آنکه از بیرون فضای داخل دیده شود و مانع خوبی در برابر تابش مستقیم آفتاب بوده‌است.