طراحی نما به سبک عربی

در سبک های عربی علاوه بر رفرنس های اسلامی و مدیترانه ای نشانه هایی از سبک یونانی، ایتالیایی ، اسپانیایی ، فرانسوی و مراکشی نیز وجود دارد که همه ی این ها کنار هم قرارگرفته اند و ترکیبی مجلل را به وجود آورده اند.

استفاده ی جسورانه از رنگ ها اتفاقی است که معمولا در طراحی داخلی تحت تاثیر سبک عربی میفتد. تنالینه های رنگی معمولا شامل رنگ های خاکی است با استفاده ی آزادانه از رنگ های قرمز پررنگ ، آبی درباری ، طلایی، مسی ، خردلی و نارنجی میباشد.

بیشتر ورودی ها و گذر ها و کتیبه ی در های فضارا با پوشش طاق و قوس طراحی میکنند و نقوش طبیعی و اسلیمی را با کمک نقاشی ، گچبری و سنگ تراشی و .. بر روی آنها طراحی و اجرا میکنند.

به لحاظ تبادل تجاری بین بنادر این سواحل با کشور های عربی و هندوستان ، تزیینات ساختمان و فرم قوس ها و بازشوهای ساختمان ، شباهت بسیار زیادی با ساختمان های شبه جزیره ی عربستان و هندوستان دارد . به عنوان مثال ساختمان های قدیمی بوشهر و بندر لنگه شبیه ساختمان های شهر صنعا در یمن و بادگیرهای بندر لنگه ، قشم و بندر عباس کاملا شبیه بادگیرهای سواحل جنوبی خلیج فارس و مساجد چابهار شبیه مساجد هند و پاکستان است.

این سبک در ایران مرسوم نیست و بیشتر در جنوب ایران به کار برده میشود. این سبک تفاوت هایی با سبک معماری ایرانی دارد.

نوع قوس در معماری عربی متفاوت است. همچنین تعداد قوس ها و گنبد ها در نمای عربی مراکشی بیشتر است. همچنین رنگ نماهای عربی به دلیل اقلیم گرم بیشتر سفید است و از تزئینات مشبک چوبی استفاده شده است. مثل شناشیل (برای اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید). قوس ها در نمای عربی کشیده تر هستند.